بررسى تخلّص در غزل ابتهاج

نقد و بررسى سنت‏هاى شعرى از بهترین راه‏ها و زمینه‏هایى است که در جهت شناخت و معرفى سبک عمومى یا شخصى شاعران، مفید و راهگشا تواند بود. سنت‏هایى که عموما از دوره‏اى به دوره دیگر منتقل مى‏شود و همواره یکى از ارکان عمده در شاعرى و هنرورزى بزرگان ادب بوده است. این سنت‏ها به‏ویژه در حوزه بلاغت، سبک‏شناسى و نقد ادبى بسیار چشم‏گیرتر هستند. تخلص یکى از همین سنت‏هاى شعرى است که بسیار مورد توجه شاعران در دوره‏هاى مختلف بوده و گاه زمینه هنرورزى و عرصه ظهور شگردهاى شاعرانه گشته است. در این مقاله ضمن اشاره به برخى ویژگى‏هاى سبکى امیر هوشنگ ابتهاج در حوزه غزل معاصر، به بررسى تخلص وى یعنى «سایه» پرداخته شده است. چگونگى کاربرد این تخلص در غزل‏ها و تناسب‏هاى شاعرانه‏اى که ابتهاج با این نام شعرى زیبا به وجود آورده، ویژگى سبکى منحصربه‏فردى به غزل او داده است.